Remaclus (ca. 600-ca. 673)

heilige, schutspatroon, kloosterstichter, missiebisschop (afk. uit Aquitanië); was vanaf 624, monnik in de abdij van Luxeuil (waarschijnlijk leerling van Sulpicius van Bourges (ca. 570-644/647)) en stichtte de abdij van Solignac, nabij Limoges (samen met Eligius van Noyon (588/590-660)), waarvan hij in 632 de 1e abt werd; trok in 647 naar de Ardennen en stichtte daar in 648 de dubbel-abdij van Stavelot-Malmedy (was abt van 648-652); de Frankische koning Sigibert III (ca. 630-656), benoemde Remaclus in 652 tot bisschop van Maastricht (als opvolger van de afgetreden Amandus (ca. 600-ca. 680)); leerlingen van Remaclus o.a.: Sint Trudo (ca. 630-693) en Hadelinus van Celles (ca. 617-690); Remaclus stierf tenslotte in Stavelot tussen 670-676 (waarschijnlijk in 673); diens reliekschrijn uit 1285 bevindt zich in de Sint-Sebastiaanskerk in Stavelot (Oost-België)