Columbanus (ca. 550-615)

belandde in 591 op het continent en was de meest succesvolle vertegenwoordiger van de eerste (Ierse) lichting van 'mannen Gods' van overzee; door hun voortreffelijke scholing en ascetische levenswijze, waren zij aantrekkelijk voor vorsten op het vasteland (die zulke heilige mannen graag aan hun hof ontvingen); met hulp van de Merovingische vorsten, stichtte Columbanus de kloostergemeenschappen Luxeuil en Annegray (in de Vogezen), die door hun nauwe banden met het hof een enorme uitstraling hadden; in Noord-Italië stichtte hij het klooster Bobbio (de gemeenschap waaruit zijn biograaf Jonas afkomstig was)